حجهالاسلام والمسلمین محمد محمدى مظفر(تاجیک)

حجهالاسلام والمسلمین محمدى مظفر(تاجیک)
عالم فاضل استاد حوزه علمیّه مرحوم محمّد محمدّى مظفر مشهور به ورامینى فرزند شیخ ابراهیم تاجیک و نوه شیخ یداله ابوالحسنی در دهم آذرماه ۱۳۲۱ شمسى در خانواده اى مذهبى در روستاى باغخواص ورامین دیده به جهان گشود. پس از طى دوره مکتب و ابتدایى در زادگاهش, در سال ۱۳۳۶ شمسى به حوزه علمیّه قم عزیمت کرد و از محضر اساتید: ستوده, شب زنده دار, اعتمادى, مشکینى و فاضل لنکرانى بهره برد. پس از وقایع سال ۱۳۴۲ مدرسه فیضیه, وى به همراه برخى از دوستان و طلاب رشتى براى ادامه دروس حوزوى و امور تبلیغى عازم شهر رشت شد و در آنجا علاوه بر تبلیغ دینى سال ها از محضر اساتید حوزه علمیّه رشت آیه اللّه بحرالعلوم, زنجانى و ضیابرى بهره مند شد. استاد خود نیز سال هاى زیادى به تدریس علوم دینى در مراکز مختلف به ویژه مدارس علمیه برادران و خواهران در شهر رشت اشتغال داشت. فعالیت هاى تبلیغى اش نیز عمدتاً در شهر رشت و روستاهاى حومه خشکبیجار و کوچصفهان بود.
وى در دهه ۱۳۷۰ مدتى در رادیوى رشت به تعلیم احکام دینى اشتغال داشت. او سال هاى زیادى وظیفه اقامت جماعت و سخنرانى در کارخانه فومنات رشت را به عهده داشت و در این اواخر وظیفه اقامه جماعت در بقعه داناى على رشت را عهده دار شده بود. همچنین از دهه ۱۳۴۰ و از همان اوایلِ تأسیس (انجمن اسلامى علم و ادب) در شهر رشت با این انجمن همکارى داشت و در جلسات آن شرکت مى کرد و سال ها از محضر مؤسسِ انجمن استاد فرزانه جناب میرخلیل سیدنقوى بهره مند شد. این انجمن به ویژه در دوره قبل از انقلاب معدود مراکزى بود که در راه تعلیم قرآن و معارف دینى به نوجوانان و جوانان در شهر رشت فعالیت داشت و فعالیتش تا سال ها پس از انقلاب ادامه داشت و مؤسس آن استاد نقوى (تبریزى) دام عزه که خود از تحصیل کردگان حوزه علمیه قم است.
استاد ورامینى در خانواده اى مذهبى و روحانى ریشه داشت. مادر وى مرحومه فاطمه ابوالحسنى مشهور به ورامینى سالهاى زیاد در روستاى باغخواص  به تعلیم قرآن و احکام دینى به کودکان و بانوان روستا اشتغال داشت و حدود چهل سال (تا سال ۱۳۸۵ شمسى) نیز در شهر رشت به تعلیم قرآن و معارف و احکام دینى به بانوان اشتغال داشت. پدربزرگ وى مرحوم شیخ یدا… ابوالحسنى نیز روحانى بود و در روستاى خود(باغخواص ) به تبلیغ احکام و معارف دینى اشتغال داشت و هنوز خاطره اش در ذهن مردم آنجا به نیکى یاد مى شود. دایى وى مرحوم شیخ محمد ابوالحسنى در شهر تهران علاوه بر وعظ و تبلیغ دینى به تعلیم ادبیات فارسى و معارف دینى در دبیرستان اشتغال داشت.
از خصوصیات استاد ورامینى آن بود که پیوسته قلم و کاغذ به همراه داشت و از خوانده ها و دیده ها و شنیده هاى خود یادداشت بردارى مى کرد و از این راه دفاترى جمع آورى کرده بود. تنها اثرى که در قالب کتاب از وى برجا مانده دست نوشت کتابى است که درباره زندگى نامه امام حسین(ع) نوشته (در حدود چهارصد صفحه در قطع رحلى) که از ابتدا تا انتهاى آن با خط زیباى اوست و تاریخ اتمام آن شهریور ۱۳۴۶ شمسى است و البته در برخى موارد بعدها افزوده هایى را به آن ضمیمه کرده است. در سال هاى اخیر که آیهاللّه قربانى به شهر رشت منتقل شد مرحوم ورامینى به مجالس درس ایشان مى رفت و کتاب آیات الاحکام ایشان را نیز مورد بازخوانى و ویرایش قرار داد. مرحوم ورامینى در طول نهضت امام خمینى(ره) همواره با آن همراه و همگام بود و انقلاب و حکومت اسلامى را از نعمت هاى کم نظیر خداوند بر مردم مى دانست. استاد ورامینى سرانجام در ۲۵ دیماه ۱۳۸۷ پس از تحمل چندماه بیمارى و اعمال جراحى دعوت حق را لبیک گفت و به جوار رحمت حق رفت و پیکرش در ۲۶ دیماه پس از تشییع در باغ رضوان رشت در محلى که به مقبره العلماء اختصاص یافته به خاک سپرده شد و از جانب علماء و روحانیان و طلاب و عموم مردم گیلان تجلیل باشکوهى از ایشان به عمل آمد.